Nu is het even mijn tijd

Het interessante is dat medewerkers het idee hebben dat het gedrag wat ze vertonen gewenst gedrag is. Dat het normaal is om jezelf als het ware op te offeren voor de klant en het team. En, heel belangrijk, dat ze daarmee krediet storten op de fictieve bankrekening bij de leidinggevende. Gek genoeg, als ik aan leidinggevende vraag hoe het krediet van deze medewerker bij hen is, dan is het antwoord heel vaak oranje en soms zelf rood. Hoe komt dit?

Dit heeft alles te maken met het uitspreken van verwachtingen en maken van afspraken over gewenst en normaal gedrag. Door dit niet te doen, ontstaan er allerlei aannames en interpretaties waarbij twee partijen om elkaar heen dansen. Medewerkers die oprecht denken dat ze goed doen aan het continue stapje extra en leidinggevenden die ervan uit gaan dat medewerkers zelf wel grenzen aangeven. Een soort Babylonische ‘verwachtingsverwarring’.